اين بازي در روستاهاي بختياري نشين تابعه شهرستان اليگودرز بيشتر رايج است طي صحبتي مردان سالخورده ساكن دره تحت اشترانكوه لرستان اظهار داشتند كه اين ورزش رزمي بيشتر به شمشيربازي و جنگ شمشير شبيه است و جوانان با يادگيري آن در قديم آمادگي خود را براي شركت در جنگ ها حفظ مي كردند و اين بازي از ديرباز در منطقه بختياري رواج داشته و از نسلي به نسل ديگر منتقل شده است.

در ميداني به وسعت يكصد متر مربع اهالي ده اجتماع مي كنند و دو نفر كه مهارت كامل در اين ورزش دارند ، داوطلب بازي مي شوند و در حالي كه كمربند خود را محكم بسته و كلاه بختياري بر سر دارند با دو چوب به طول يك متر و حداكثر قطر سه سانتي متر كه بيشتر از چوب ارژن يا كيكم است و در جنگل هاي لرستان فراوان يافت مي شود ، يكي در حال دفاع و ديگري در حال حمله در مقابل يكديگر قرار مي گيرند و با اجازه داور كه ريش سفيد و بزرگ ده نيز هست ، جنگ چوب را شروع مي كنند ، تماشاچيان هم با اداي كلماتي نظير كُر نترس (پسر نترس)بكش ، بزن و پيش بيا طرفين را تهيج يا موجب ترس و هراس يك طرف و تقويت طرف ديگر مي شوند ، تا اينكه يكي از آنها به زمين مي افتد و تسليم مي شود و سپس به برنده جوايزي اهدا مي شود . وقت اين بازي يك ساعت است .

اين ورزش رزمي بيشتر به شمشيربازي و جنگ شمشير شبيه است و جوانان با يادگيري آن در قديم آمادگي خود را براي شركت در جنگ ها حفظ مي كردند.